Banu Taylan
illüstratör ve oyuncakçı ve masal yazarı
yürüyen masal
Kendi kendime saatlerce çizermişim kağıtlara, milaj kağıtlarına bile. Kablolarla, tellerle oynardım ben. Gülliver’den o kadar etkilendim ki, bahçede küçük insanlar bulduğum hayalini kurardım hep. Evdeki gömme dolap yüzünden hep kabus görürdüm. Bir de baktım ki Sinekliler hikayelerini yazarken gömme dolap canavarları yaratmışım. Lisede, okula giden yürüyen yollar hayal ederdim. Rendeden robotlar yaptım kardeşim yanan sönen ışıklar yaptı onlara. Ben çocukken sokakların sonundan hep deniz çıksın isterdim. İstanbul'un sokaklarının sonu hep denize çıkıyor. Ve ben çocukken yollarda yürürken hayal kurardım hep.
http://www.banutaylan.com/
0 yorum:
Yorum Gönder